دریا همه چیز است. هفت‌دهم کره زمین را پوشش می‌دهد. نفسش پاک و سالم است. این یک بیابان بزرگ است که انسان در آن هرگز تنها نیست، زیرا او احساس می‌کند زندگی از هر طرف در حال جوش و خروش است. دریا تنها مظهر وجودی ماوراء‌‌طبیعی و شگفت‌انگیز است. چیزی جز عشق و احساس نیست؛ این نامتناهی زنده است. برگرفته از کتاب بیست هزار فرسنگ زیر دریا اثر ژول ورن.
خبر رسید که فرصتی دست داده! برای سفر دریایی کاری‌ای باید به بندر شهید رجایی در شهرستان بندرعباس (مرکز استان هرمزگان) رفته و سپس از آنجا، از آنجا با طی کردن مسیری دریایی سرانجام سوار شوم بر ARTMAN، این خوش طینت (گویا در زرتشتی به این معناست) که چین و چروک میانسالی بر چهره‌اش هویدا گشته است.
از کدامین بخش این زندگی چند روزه، این سفر دریایی، باید سخن گفت و یا نباید! از سکوت ARTMAN، همراهی او در به نظاره نشستن این نامتناهی زنده و یا تبدیل شدن به بخشی از دریا، چنان که گویی دیگر من، ARTMAN و دریایی نبود. و اما عکاسی، عکاسی در اینجا پدیده غریبی‌ست. جمله‌ای از انسل آدامز (Ansel Adams)، عکاس مشهور طبیعت و منظره آمریکایی در خاطرم می‌آید: تو عکس نمی‌گیری، تو درخواست می‌کنی، به آرامی، تا آن را قرض بگیری. و این شد آنچه به من قرض داده شد.
درک ایده چه می‌شد اگر در دریا به دنیا می‌آمدی، در اینجا می‌زیستی و هم در اینجا پایان می‌یافتی، در این دست تجربه‌ها ممکن‌تر است. تجربه‌ای که بر من افسانه‌وار گذشت، چون افسانه 1900 اما در 2023؛ افسانه 2023.
نقطه‌نظرات خود در ارتباط با سفر دریایی، عکاسی در دریا و تمام آنچه در این پُست گذشت را از طریق بخش دیدگاه‌ها بیان کرده و در صورت داشتن هر سوالی در این حوزه با ما تماس بگیرید.
