در اندیشه سخن گفتن بودم، دوباره از یک قلعه، قلعه رودخان. پیش‌تر در اینجا از قلعه کَنگِلو گفته‌ام، هرچند از نظر من تنها نام قلعه (معمولا از شنیدن این واژه اهداف نظامی – دفاعی به ذهن متبادر می‌گردد) را یدک می‌کشد و هیچ نشانی از این لغت نه در آن و نه در آن فضا نیست، فضای روحانی عمیقی بر آن حاکم است و دور افتاده، چون بیشتر چیزهای روحانی! اما این دیگر به‌راستی قلعه است، هرچند شاید واژه دِژ برای آن مناسب‌تر باشد چون معمولا تصویری دیگر از قلعه در ذهن داریم، و همینطور محلی است با میزان گردشگری مناسب.
در اندیشه سخن گفتن بودم! درباره قلعه رودخان، فقط و فقط بیابان تاتارها از ذهنم می‌گذشت! کتابی از دینو بوتزاتی (من ترجمه سروش حبیبی از این کتاب را خوانده‌ام) که در مورد سرگذشت افسر جوانی به نام دروگو (Drogo) است که برای خدمت در ارتش به یک پادگان مرزی (قلعه باستیانی) در کوهستانی دورافتاده و مشرف به بیابان شمالیِ بی‌آب‌‌وعلف و سنگلاخی (که احتمال بسیار جزئیِ حمله تاتارها از آنجا می‌رود) اعزام می‌شود.
شاید به افرادی که در قلعه رودخان خدمت کرده بودند فکر می‌کردم و به یاد قلعه باستیانی افتادم، حال آنکه اینها در سرسبزی کامل، آنها مشرف به بیابان! حتی شاید از حیث نوع خدمت نیز قرابتی با هم نداشته باشند، نمی‌دانم! درهرحال خوانش دو بُرِش از این کتاب ضرری ندارد:
… قلعه باستیانی با آن دیوارهای کوتاهش هیبتی نداشت و با همه برج‌ها و باروهایش نه زیبا بود نه خیال‌انگیز. هیچ چیزی نداشت که بِرَهنِگیش را بپوشاند و بی‌جلائیش را جبران کند و جلوه‌های شیرین و مهرآمیز زندگی را به یاد آورد. با وجود این، دروگو مانند شب گذشته از ته دره، همچون افسون‌شدگان به آن می‌نگریست و هیجانی مرموز دلش را فرا گرفت. آن پشت چه بود؟ در فراسوی این بنای بیگانه، در ورای این کنگره‌ها، این پناهگاهها و برج‌های مخزن باروت که در پیش دید پرده کشیده بود چه دنیایی گسترده بود؟
… چه لذت‌بخش بود شب‌ها را همه این‌طور گذراندن و در خواب پناه نجُستن و از دیر رسیدن هراس نداشتن و در بند دَمیدن آفتاب نبودن و مهلت خوشبختی را بی‌پایان پنداشتن و بی‌کیفرِ رنجی از آن بهره گرفتن.
کوتاه در مورد تاریخ آن: قلعه رودخان نام دِژی متعلق به دوره امپراتوری ساسانی است که بر فراز ارتفاعاتِ جنگلیِ شهرستان فومن در روستای رودخان ساخته شده، 2.6 هکتار مساحت داشته و دیواری به طول حول و حوش ۱۵۰۰ متر دارد. این قلعه به قلعه هزار‌پله هم معروف است چون عملاً باید تقریبا ۱۶۲۰ پله را بالا رفت لذا، جایی برای پیرمردها نیست!
آنچه در ارتباط با این پُست به نظرتان آمد را از طریق بخش دیدگاه‌ها با ما در میان بگذراید و در صورت نیاز به اطلاعاتی جزئی‌تر از قلعه رودخان حتما با ما تماس بگیرید.
