تو روزِ دیگری هستی، تو فردایی، همانی که باید به خاطرش زنده بمانم.
از خود، عالمی بخواه و از عالم، هیچ. می‌پندارم که خوشبختی چیزی برای فهمیدن است نه جایی برای رسیدن. خوشبختی، چونان بادی‌ست که در حال وزیدن در ساحل سنگی‌ست، که بوی تازگی می‌دهد، بوی شادابی، بوی رسیدن.
هر آنچه که در جهانِ هستی قطعی نباشد، قطعا لحظاتِ خوشبختی‌ست که همیشه جاویدان خواهند ماند. یکی در سرش می‌پروراند، آن دیگری در دلش. ای لحظات خوش که هنوز از راه نرسیده‌اید، آیا نمی‌شود راهِ کوتاه‌تری در پیش گیرید، قبل از آنکه دل‌هامان فرتوت شوند!؟
گفت: آنجا که دلت آرام گرفت، مقصدِ توست. اینجا با تو از خوشبختی در ساحل سنگی می‌گوید.
برای یافتن پُست‌های مشابه به بخش سبک زندگی از سایت مراجعه فرمایید و نقطه‌نظرات خود را نیز با ما در میان بگذارید.
در صورت تمایل می‌توانید ما را در اینستاگرام و فیسبوک دنبال نمایید و همچنین به کانال تلگرام ما ملحق شوید.
